Beta Bozunumu
Radyoaktivite, bazı kararsız durumda olan atom çekirdeklerinin kendiliğinden radyasyon (Enerji) emisyonudur. Henri Becquerel ve Pierre & Marie Curie tarafından 1896-1898 yılları arasında keşfedilen bu olgu farklı formlarda ortaya çıkar.
Öncelikle, bu yıllardan birkaç yıl sonra Ernest Rutherford tarafından keşfedilen Beta Bozunmaları üzerine odaklanalım.
İki çeşit Beta Bozunumu vardır: Beta eksi ve Beta artı. İkisi de aşağıdaki fotoğraflarda detaylı olarak açıklanmıştır.
-
Beta eksi bozunumu, kararsız bir çekirdeğin bir elektron ve elektron anti-nötrinosu eşliğinde bozunumudur. Bu olay bir nötron bir protona dönüştüğü zaman olur. Elektron ve Elektron Anti-Nötrinosu W-Parçacığının bozunumundan gelir. (W--parçacığı).
Parçacık Fizikçileri bu bozunmayı şöyle açıklar: Bir nötronun aşağı kuarkı, bir yukarı kuarka dönüştüğü zaman, bir W--parçacığı yayınlanır.
W--parçacığı 10-25 saniye gibi kısa bir zaman içerisinde bir elektron ve bir elektron anti-nötrinosuna dönüşür.
Yayınlanan elektron Beta Radyasyonu olarak adlandırılır.
-
Beta artı bozunumu sırasında ise, kararsız bir çekirdeğin içindeki bir proton bir nötrona dönüştüğü sırada bir pozitron ve elektron nötrinosu yayınlanır.
Pozitron ve Elektron Nötrinosu W-parçacığının (W+-parçacığı) bozunumundan gelir.
Parçacık Fizikçileri bu bozunmayı şu şekilde açıklamışlardır: Protonun bir yukarı kuarkı bir aşağı kuarka dönüştüğü zaman bir W+-parçacığı yayınlanır.
Bu W+-parçacığı 10-25 saniye gibi inanılmaz kısa bir süre içerisinde bir pozitrona ve bir elektron nötrinosuna dönüşür.
Pozitron, Beta Radyasonu olarak tanımlanır.
Elektrik Yükünün Korunumu
Toplam elektrik yükün başlangıçtaki miktarı ile beta bozunmaları sırasındaki miktarının aynı kaldığını fark ettiniz mi?
Bozunmadan önceki ve sonraki elektrik yüklerini hesapladığınızda bunun doğru olduğunu göreceksiniz.
W-Yoluna sayfasına geri dönmek için
buraya tıklayın
